Sąd Najwyższy uchwałą trzech sędziów z dnia 4 sierpnia 2016 r. orzekł, że niedopuszczalna jest skarga na przewlekłość postępowania, której przedmiot stanowi zwłoka w nadaniu klauzuli wykonalności prawomocnemu nakazowi zapłaty wydanemu przez sąd rejonowy w postępowaniu upominawczym.
SN zaprezentował stanowisko, zgodnie z którym niedopuszczalność skargi na przewlekłość postępowania wynika z istoty skargi na przewlekłość. Skarga możliwa jest wyłącznie w toku postępowania, a nie „poza tokiem” postępowania. Sąd Najwyższy stwierdził, że postępowanie klauzulowe charakteryzuje się autonomią w stosunku do postępowania rozpoznawczego i postępowania egzekucyjnego. Nie jest ani postępowaniem rozpoznawczym ani postępowaniem egzekucyjnym.
Zgodnie z twierdzeniem SN postępowanie „klauzulowe” jest fazą „pośrednią” między postępowaniem rozpoznawczym, a postępowaniem egzekucyjnym. Skarga na przewlekłość dotycząca rozpoznania wniosku o nadanie klauzuli wykonalności jest skargą wniesioną „poza tokiem” postępowania w rozumieniu przepisów ustawy o skardze na przewlekłość i tym samym jest skargą niedopuszczalną z mocy prawa.
Strona niezadowolona ze sposobu prowadzenia czynności w postępowaniu „klauzulowym” może skorzystać z innych środków ochrony prawnej, m.in: może skierować skargę w trybie przewidzianym w ustawie prawie o ustroju sądów powszechnych lub wnieść pozew o odszkodowanie.
