Sąd Najwyższy (Wyrok z dnia 4 listopada 2011 r., sygn. akt I CSK 34/11), wskazał granicę dopuszczalnej prawnie polemiki oraz podkreślił, że przypadku naruszenia dóbr osobistych osób trzecich członek zarządu ponosi osobistą odpowiedzialność z tego tytułu:
1. Okoliczność, że osoba fizyczna wchodząca w skład organu osoby prawnej działa – naruszając cudze dobro osobiste – w takim charakterze, nie zwalnia tej osoby z odpowiedzialności wobec pokrzywdzonego, przewidzianej w art. 24 § 1 k.c.
2. Zastosowanie w polemice określeń pejoratywnych, wykraczających poza rzeczową potrzebę ustosunkowania się do wypowiedzi innej osoby oraz poza granice potrzebne do osiągnięcia celu, jakim jest sprostowanie nieprawdziwych lub nieścisłych twierdzeń, może być w okolicznościach konkretnego przypadku zakwalifikowane jako naruszenie dóbr osobistych tej osoby.
(źródło: OSNC-ZD 2013, nr A, poz. 3)
